Przedszkole Miejskie nr 202 w Łodzi

Szanowni Państwo,

Wielkimi krokami zbliżamy się do zakończenia roku szkolnego 2024/2025. Za nami 10 miesięcy zabawy, ale również ciężkiej pracy i nauki. Czerwiec to miesiąc planowania wyjazdów wakacyjnych, jak również zwalniania intensywności tempa. Układy nerwowe naszych dzieci, chodziły przez ten okres na najwyższych obrotach, dlatego warto zatrzymać się na chwilę i dać im odpocząć, zregenerować się. Odpoczynek to nie tylko sen, ale także chwile wyciszenia, spokojnej zabawy czy relaksacji.

Korzyści z odpoczynku dla dziecka:

• Regeneracja organizmu – odpoczynek pozwala na odbudowę sił po intensywnej aktywności, wspomaga prawidłowy rozwój mięśni i układu nerwowego.
• Lepsza koncentracja – po przerwie dziecko lepiej przyswaja wiedzę, jest bardziej uważne i skupione.
• Równowaga emocjonalna – chwile wyciszenia pomagają dzieciom lepiej radzić sobie z emocjami, uczą samoregulacji i spokoju.
• Wspomaganie odporności – regularny sen i relaks mają pozytywny wpływ na układ odpornościowy dziecka.

Formy relaksacji w przedszkolu i w domu
Odpoczynek nie musi oznaczać wyłącznie drzemki. Istnieje wiele form relaksu dostosowanych do wieku dzieci:
- ćwiczenia oddechowe i wyciszające,

- czytanie książek w spokojnej atmosferze,

- słuchanie łagodnej muzyki lub dźwięków natury,

- ciche zabawy plastyczne/sensoryczne,

- elementy dziecięcej jogi i rozciągania.

Warto zadbać również o domowe rytuały odpoczynku – wspólne czytanie przed snem, spokojne popołudnia bez ekranów, czy spacery na świeżym powietrzu.

Pamiętajmy: dziecko, które ma przestrzeń na odpoczynek, lepiej rośnie – nie tylko fizycznie, ale też emocjonalnie i społecznie. Dlatego w naszym przedszkolu dbamy o równowagę między aktywnością, a relaksem każdego dnia.

Moje dziecko nie mówi.

Zdarzają się przypadki dzieci, które w zaciszu domowym swobodnie posługują się mową, jednakże w przedszkolu nie odzywają się ani słowem. U rodzica wywołuje to silne poczucie lęku oraz niepokoju oraz dysonans „Przecież moje dziecko umie mówić, więc dlaczego nie odzywa się w przedszkolu?”. Przyczyn takiego zjawiska oczywiście może być wiele. My, jednakże przyjrzymy się szerzej mutyzmowi wybiórczemu, czyli jednemu z zaburzeń lękowych coraz częściej rozpoznawanych wśród dzieci.

Zgonie z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób (ICD-10), aby rozpoznać mutyzm wybiórczy należy spełnić poniższe kryteria:

1. U dziecka zachowana jest ekspresja i rozumienie języka.
2. Dziecko wykazuje niemożność posługiwania się mową w specyficznych sytuacjach.
3. Czas trwania wynosi minimum 4 tygodnie.
4. Zaburzenia nie można wyjaśnić brakiem znajomości języka.
5. Podczas badań wykluczono ogólne zaburzenia rozwoju.

Dziecko, które przestaje odzywać się w określonych sytuacjach oraz w wybranych środowiskach, odczuwa silny lęk oraz inne, trudne dla niego emocje (np. wstyd).

Jakie są możliwe przyczyny pojawiania się mutyzmu wybiórczego?

• Nadmierne uzależnienie emocjonalne od rodzica. Dziecko nie odczuwa potrzeby komunikacji z otoczeniem, ponieważ wie, iż tę funkcję spełnią za niego rodzice.
• Przeżyta trauma.
• Nerwica natręctw.
• Skłonność do odczuwania silnego, permanentnego stresu oraz lęku.
• Podłoże genetyczne (jedno lub dwoje z rodziców wykazywało w dzieciństwie podobne zachowania).

Jak wygląda rozpoznanie mutyzmu wybiórczego?

Psycholog przeprowadza obszerny wywiad dotyczący stanu psychicznego oraz fizycznego dziecka. Zaleca się wykonanie badań słuchu oraz badań neurologicznych w celu wykluczenia zaburzeń aparatu mowy czy uszkodzeń struktury mózgu.

Jakie specyficzne zachowania poza brakiem mowy można dostrzec u dziecka z mutyzmem wybiórczym?

• Ubogi zakres reakcji mimicznych,
• Wycofywanie się z aktywności fizycznych,
• Samotna zabawa,
• Opuszczanie miejsc, gdzie jest dużo osób,
• Unikanie, niezawieranie oraz niepodtrzymywanie kontaktu wzrokowego,
• Opóźnienie napędu psychoruchowego (powolne, sztywne ruchy).

Jakie są możliwości terapii z dzieckiem z mutyzmem wybiórczym?

• Psychoterapia,
• Stosowanie metody małych kroków (tzw. „sliding-in”). Metoda ta polega na stopniowym oraz przede wszystkim powolnym przyzwyczajaniu dziecka do obecności osoby, przy której nie posługuje się mową. Cały proces odbywa się w obecności osoby, którą dziecko zna i której ufa oraz z którą swobodnie się komunikuje.
• Stosowanie metody „od chóru do solo”. Metoda ta polega na włączaniu dziecka w interakcję w większą liczbą osób, następnie stopniowym ograniczaniu tej liczby, aż dziecko pozostaje tylko w obecności terapeuty.
• Stosowanie techniki trójkąta polegającej na obecności rodzica w trakcie terapii.
• Stosowanie techniki 5 sekund. Dziecko ma 5 sekund, aby wykonać jakiś ruch bądź coś nam pokazać. Jeśli nie otrzymamy odpowiedzi w ciągu 5 sekund, należy inaczej sformułować zadane pytanie.

Źródło: wiedza własna zdobyta podczas szkolenia „Terapia dziecka z mutyzmem wybiórczym- I etap”, prowadzonym przez Centrum Terapii Mutyzmu.

Szanowni Państwo, 2 kwietnia obchodzimy Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Choć znajomość tego zaburzenia stopniowo poszerza się wśród społeczeństwa, warto przyjrzeć się mu jeszcze głębiej.

Charakterystyka zjawiska. Zaburzenie ze spektrum Autyzmu nie jest chorobą, lecz zaburzeniem neurorozwojowym z którym dziecko przychodzi na świat. Dzieci w spektrum Autyzmu rozwijają się inaczej niż ich rówieśnicy, ponieważ ich mózg odmiennie postrzega otaczające go bodźce z otoczenia. Autyzm postrzegany jest, jako spektrum pewnych cech oraz zachowań, przy czym nie każda osoba przejawia wszystkie z nich. Wskazuje się, iż Autyzm diagnozuje się u około 1 dziecka na 100. Częściej wśród chłopców.

Objawy autyzmu.  Do podstawowych objawów zalicza się:

1. Trudności w zakresie nawiązywania i utrzymywania interakcji społecznych, jak również komunikacji społecznej. Dzieci w spektrum Autyzmu mają problemy w rozumieniu zachowania innych. Często nie są w stanie zrozumieć co ma na myśli druga osoba, co czuje i dlaczego zachowuje się w określony sposób. Co więcej, wskazuje się, iż mają trudności w zawieraniu oraz podtrzymywaniu kontaktu wzrokowego. Nie rozumieją mowy ciała, przede wszystkim mimiki, którą sami prezentują w bardzo ograniczonym zakresie. Innymi słowy, dzieci w spektrum Autyzmu mogą nie wykazywać zainteresowania rówieśnikami.
2. Trudności w rozumieniu uczuć własnych oraz cudzych.
3. Dosłowne rozumienie wypowiedzi rozmówcy. Dzieci w spektrum Autyzmu nie rozumieją żartów, ironii czy metafor.
4. Powtarzalne, sztywne wzorce zachowań oraz zainteresowań. Podopieczni z autyzmem często silnie przywiązują się do wzorców zachowań np. chodzenie zawsze tą samą drogą.
5. Opóźniony rozwój mowy.
6. Występowanie echolalii (powtarzanie słów/ sformułowań) w komunikacji.
7. Nieprawidłowości w zakresie odbierania bodźców sensorycznych np. nadwrażliwość na dźwięki, dotyk, wzmożona potrzeba ruchu.
8. Wybiórczość pokarmowa.

Jakie są przyczyny Autyzmu? Na to pytanie nauka nie ma jeszcze jednoznacznej odpowiedzi. Przyczyny występowania spektrum Autyzmu są złożone, począwszy od genetyki, aż po czynniki prenatalne i środowiskowe.

Od kiedy można zdiagnozować Autyzm? Już od 3 roku życia, lecz objawy mogą dostrzegać Państwo już od wczesnego dzieciństwa.

Do kogo zgłosić się, gdy dostrzegamy u dziecka niepokojące objawy? Do psychologa, pedagoga specjalnego oraz psychiatry. Jeśli są Państwo zaniepokojeni rozwojem swojego dziecka, zapraszam na konsultacje.

Szanowni Państwo, marzec poświęcony został funkcjom społeczno-emocjonalnym. Jak doskonale wiemy, człowiek jest z natury istotą społeczną, przez co potrzebuje obecności drugiej osoby. Jeśli zastanawiali się Państwo, jakie zachowania są adekwatne w danym wieku rozwojowym w tym zakresie, spieszę z odpowiedzią i zapraszam do lektury.

Dziecko 3-letnie powinno:

• Wykazywać zainteresowanie rówieśnikami,
• Bawić się równolegle (swoimi zabawkami, lecz w towarzystwie innych dzieci),
• Rozumieć proste zasady obowiązujące w grupie,
• Ustawiać się z innymi dziećmi w pary,
• Patrzeć w oczy oraz nawiązywać kontakt wzrokowy,
• Reagować na swoje imię,
• Naśladować gesty, mimikę twarzy drugiej osoby.

Dziecko 4-letnie powinno:

• Brać udział w zabawach z podziałem na role,
• Respektować zasady obowiązujące w grupie,
• Brać udział w zabawach tematycznych,
• Określać kogo darzy sympatią, a kogo nie,
• Okazywać przywiązanie do członków rodziny,
• Nazywać podstawowe emocje (radość, smutek),
• Okazywać pomoc rówieśniczą.

Dziecko 5-letnie powinno:

• Zawierać i podtrzymywać relacje rówieśnicze,
• Określać samopoczucie swoje oraz innych,
• Wymyślać wspólne zabawy,
• Zabierać głos na forum grupy,
• Znać zasady obowiązujące w grupie.

Dziecko 6-letnie:

• Jest labilne emocjonalnie,
• Nie potrafi kontrolować emocji,
• Określa emocje swoje oraz innych,
• Zawiera oraz podtrzymuje relacje społeczne,
• Ma grono osób z którymi czuje się komfortowo,
• Lubi się sprzeciwiać,
• Nie potrafi przegrywać,
• Wykazuje tendencję do konfabulacji,
• Odczuwa tożsamość płciową,
• Uczestniczy w zabawach grupowych

Dziecko 7-letnie:

• Ma grupę przyjaciół,
• Potrafi przeprosić za swoje nieodpowiednie zachowanie,
• Chętnie współpracuje z innymi,
• Lubi obserwować z boku zachowania innych,
• Dużo od siebie wymaga,
• Może odczuwać samotność, postrzegać, iż jest nielubiane.

21 marca świętujemy pierwszy dzień wiosny. Czy wiedzieli Państwo, że to nie jedyne świętego obchodzone tego dnia? 21 marca to również Dzień Kolorowej Skarpetki, czyli międzynarodowe święto osób z Zespołem Downa. Z tej okazji dla dzieci została przygotowana prezentacja multimedialna zawierająca najważniejsze informacje na temat Zespołu Downa, ciekawe filmiki ukazująca prawdziwe osoby z zespołem, jak również krótki quiz. Z tej okazji wraz z nauczycielką grupy Kotki, Panią Natalią Kacprowicz zorganizowałyśmy wystawę prac plastycznych  przedstawiającą skarpetki wykonane przez dzieci. Każde z nich otrzymało dyplom za udział w wystawie. Dziękujemy serdecznie, wszystkie pracy były przepiękne!

Szanowni Państwo, luty poświęcony został procesom poznawczym. Procesy poznawcze (funkcje poznawcze) to nic innego, jak procesy umożliwiające przetwarzanie przez układ nerwowy informacji o otoczeniu oraz reakcji na te informacje poprzez nasze zachowanie. Zaliczamy do nich: uwagę, pamięć, postrzegane, myślenie, jak również kontrolę poznawczą. Zapraszam Państwa serdecznie do zapoznania się z funkcjonowaniem procesów poznawczych u Państwa pociech z uwzględnieniem wieku rozwojowego.

Dziecko 3-letnie powinno:

• Bawić się w zabawy udawane np. lalka zjada posiłek (klocki),
• Nazywać podstawowe kolory,
• Liczyć do dwóch,
• Oddzielać kształty,
• Układać 3-elementowe obrazki,
• Porównywać 2 przedmioty w kategoriach np. małe-duże,
• Rozumieć nazwy i wskazywać na przedmioty z bliskiego otoczenia,
• Wskazywać gestem przedmioty,
• Naśladować wzory.

Dziecko 4-letnie powinno:

• Rozumieć znaczenie upływającego czasu,
• Liczyć do 5,
• Rozumieć czym jest podobieństwo, przeciwieństwo,
• Znać i przywoływać zasady obowiązujące w grupie.

Dziecko 5-letnie powinno:

• Nazywać kolory,
• Liczyć do 10,
• Pisać swoje imię,
• Znać kilka liter.

Dziecko 6-letnie powinno:

• Rysować postać człowieka,
• Liczyć i przeliczać w zakresie 20,
• Rozumieć polecenia złożone i proste analogie,
• Rozpoznawać oraz nazywać kolory,
• Pisać własne imię,
• Podawać na jaką głoskę zaczyna się wskazywany wyraz,
• Podawać nazwy rzeczy, gdy określa się ich zastosowanie/działanie,
• Kategoryzować przedmioty,
• Liczyć w pamięci do 5.

Dziecko 7-letnie powinno:

• Liczyć w pamięci do 10,
• Rysować postać ludzką składającą się z 10 elementów,
• Podawać liczebność przedmiotów,
• Nazywać 10 kolorów,
• Czytać proste wyrazy,
• Rozróżniać prawą i lewą stronę,
• Opowiadać historię, która ma wyraźny początek, rozwinięcie oraz zakończenie,
• Dostrzegać analogie,
• Widzieć zależności przyczynowo - skutkowe,
• Układać historyjki składające się z 6-elementów,
• Dostrzegać podobieństwa i różnice na obrazkach.

Szanowni Państwo, styczeń to miesiąc poświęcony językowi-mowie. Komunikacja werbalna jest bowiem jedną z kluczowych umiejętności w życiu człowieka. Zachęcam serdecznie do zapoznania się z normą rozwojową u Państwa dzieci w tym zakresie.

Dziecko 3-letnie powinno potrafić:

• Wykonywać dwustopniowe polecenia,
• Budować proste zdania, składające się z 3-4 wyrazów,
• Zadawać proste pytania,
• Mówić, jak ma na imię.

Dziecko 4-letnie powinno potrafić:

• Wykonywać trzystopniowe polecenia,
• Posługiwać się zdaniami złożonymi,
• Opowiadać o zdarzeniach, wspomnieniach, które miały miejsce w przeszłości,
• Odgrywać wymyślone role w trakcie zabawy,
• Wypowiadać się na forum grupy,
• Opowiadać o swojej rodzinie, również wymieniać ich imiona.

Dziecko 5-letnie powinno potrafić:

• Opowiadać swoje doświadczenia, wspomnienia z przeszłości,
• Odpowiadać na pytania zdaniami złożonymi,
• Używać czasu przeszłego,
• Stosować odpowiedni zaimek osoby,
• Opowiadać o sobie oraz swoich zainteresowaniach.

 Dziecko 6-letnie powinno potrafić:

• Posługiwać się około 1000 słowami,
• Opowiadać historie,
• Wykazywać zrozumienie mowy drugiej osoby,
• Określać swoje samopoczucie,
• Używać słów odnoszących się do czasów (teraźniejszego, przyszłego oraz przeszłego).

Dziecko 7-letnie powinno potrafić:

• Tworzyć rymujące się słowa,
• Składać zdanie złożone,
• Definiować proste słowa,
• Sylabizować, głoskować oraz literować.

Szanowni Państwo, grudzień poświęcony zostanie tematyce motoryki małej. Motoryka mała obejmuje ruchy palców i dłoni. Chociaż wydaje nam się, iż jest to niewielka część ciała, usprawnianie i stymulowanie jej rozwoju jest niezwykle ważne! Precyzyjne ruchy dłoni wymagają koncentracji, skupienia, jak również cierpliwości. Powinniśmy organizować czynności, które angażują ruchy paluszków i dłoni naszych dzieci. Mogą to być takie czynności, jak: malowanie, próby pisania, lepienie z plasteliny, wyklejanie, zapinanie guzików czy zabawy z różnego rodzaju masami. Czy wiedzieli Państwo, że mięśnie brzucha mają olbrzymi wpływ na sprawność motoryki małej? Im silniejsze, tym lepsza sprawność ruchów dłoni.

Dziecko 3-letnie powinno potrafić:

• Rysować linię, koło oraz krzyżyk,
• Budować wieżę z 8 klocków,
• Pić z kubka,
• Posługiwać się łyżką oraz widelcem, trafiając pokarmem do buzi,
• Zdejmować samodzielnie skarpetki czy buty,
• Rysować człowieka pod postacią głowonoga,
• Wkładać klocki do otworów o odpowiednich kształtach.

Dziecko 4-letnie powinno potrafić:

• Rysować postać ludzką,
• Ciąć kartkę nożyczkami,
• Zakładać ubrania (bez zapięć czy guzików),
• Posługiwać się prawidłowo łyżką oraz widelcem, trafiając pokarmem do buzi.

Dziecko 5-letnie powinno potrafić:

• Rysować figury geometryczne,
• Rysować dom, człowieka, swoją rodzinę,
• Prawidłowo posługiwać się narzędziem pisarskim,
• Wycinać.

Dziecko 6-letnie powinno potrafić:

• Pisać swoje imię,
• Pisać literki,
• Ciąć nożyczkami po śladzie,
• Rysować figury geometryczne,
• Nawlekać koraliki na sznurek,
• Tworzyć rysunki tematyczne.

Szanowni Państwo, w listopadzie rozpoczynamy serię wpisów poświęconych kamieniom milowym. Kamienie milowe to nic innego, jak zbiór czynności, które dziecko powinno opanować na danym etapie rozwojowym. Zaczniemy od motoryki dużej.  Czym jest motoryka duża i dlaczego jej rozwój jest tak kluczowy? Motoryka duża to ogólna aktywność ruchowa organizmu. Obejmuje ruchy, które angażują całe ciało, bądź jego część. Do motoryki dużej zalicza się wszelkie formy aktywności fizycznej tj. skakanie, bieganie, jazda na rowerze, zabawy z piłką, pokonywanie różnego rodzaju torów przeszkód, pływanie, czy innego typu aktywności. Należy wspomnieć, iż motoryka duża jest niezbędna, by przejść do rozwoju motoryki małej. Aktywność ruchowa ma ogromny wpływ na prawidłowy rozwój dziecka, więc powinniśmy zapewnić dziecku każdego dnia odpowiednią dawkę różnorodnych ćwiczeń. Zachęcam do zapoznania się co Państwa dziecko powinno potrafić w danym okresie rozwojowym.

Dziecko 3-letnie powinno potrafić:

• Pedałować na rowerku trójkołowym,
• Schodzić oraz wchodzić po schodach krokiem dostawnym, trzymając się poręczy,
• Ściągać z siebie niektóre ubrania np. skarpetki,
• Sprawnie chodzić oraz biegać.

Dziecko 4-letnie powinno potrafić:

• Schodzić oraz wchodzić po schodach krokiem naprzemiennym, trzymając się poręczy,
• Podskakiwać,
• Samodzielnie rozbierać się oraz próbować się ubrać,
• Podskakiwać do góry,
• Jeździć na rowerku 4-kołowym,
• Kopać oraz rzucać piłkę,
• Próbować iść po linii naprzemienne stawiając stopy.

Dziecko 5-letnie powinno potrafić:

• Stawać na jednej nodze,
• Robić przysiady,
• Łapać piłkę oburącz i odrzucać ją do drugiej osoby,
• Przeskakiwać z jednej nogi na drugą,
• Wchodzić oraz schodzić po schodach krokiem naprzemiennym, nie trzymając się poręczy.

Dziecko 6-letnie powinno potrafić:

• Chodzić gęsiego,
• Wykonywać celowe, bardziej skoordynowane ruchy, które stają się dokładniejsze, szybsze i bardziej automatyczne,
• Utrzymywać równowagę statyczną (w staniu) oraz dynamiczną (w ruchu),
• Poprawnie posługiwać się narzędziami codziennego użytku,
• Być samodzielne w zakresie higieny,
• Stać na jednej nodze z zamkniętymi oczami.

Dziecko 7-letnie powinno potrafić:

• Podskakiwać,
• Wspinać się,
• Grać w piłkę,
• Szybko biegać,
• Wykazywać bardziej precyzyjne ruchy,
• Rzucać i kopać piłkę wprost do celu,
• Skakać na jednej nodze.

Szanowni Państwo październik poświęcony jest zdrowiu psychicznemu. Zachęcam Państwa do zapoznania się z kluczowymi informacjami w tym zakresie.

„Nie musisz cały czas być pozytywny. Czuć się smutnym, złym, zirytowanym, sfrustrowanym, przestraszonym i niespokojnym jest całkowicie w porządku. Posiadanie uczuć nie czyni cię negatywną osobą. To czyni cię człowiekiem”. - Lori Deschene

Kluczowe pytanie brzmi „czym tak naprawdę jest zdrowie psychiczne?”. Zdrowie psychiczne stanowi kluczowy wskaźnik naszego zdrowia oraz dobrostanu.To właśnie ono umożliwia nam m.in.: zrozumienie własnych emocji oraz ich kontrolę, czucie się dobrze ze sobą, radzenie sobie z problemami, angażowanie się w życie społeczne w tym zawieranie i podtrzymywanie relacji, czy samorozwój. Zdrowie psychiczne zależne jest od takich czynników, jak prawidłowa chemia mózgu, jak również środowisko, w którym żyjemy i ludzie, którymi się otaczamy. Jeżeli zauważyli Państwo u siebie niepokojące objawy koniecznie skontaktujcie się ze specjalistą poradni zdrowia psychicznego- psychologa, psychoterapeuty, bądź psychiatry. Należy zaznaczyć, iż do lekarza psychiatry przyjmującego na NFZ-nie jest potrzebne skierowanie, natomiast do psychologa pracującego już tak (może je wystawić dla Państwa lekarz rodzinny). Centrum Zdrowia Psychicznego w Łodzi znajduje się na ulicy Przędzalnianej 1. Telefon kontaktowy: 42 647 06 73.

Kącik psychologa

Szanowni Państwo!

Witam serdecznie, nazywam się Justyna Kowalska i jestem psychologiem przedszkolnym. Specjalnie dla Państwa stworzyłam miejsce- „Kącik psychologa”, gdzie będziecie Państwo mogli rozwiać swoje wątpliwości, poszerzyć zakres wiedzy lub po prostu dowiedzieć się czegoś ciekawego. W każdym miesiącu podejmowana będzie nowa tematyka. Jaka? To już zależy od Państwa. Proszę kierować pytania poprzez skrzynkę mailową j.krawczyk@pm202.elodz.edu.pl

Adaptacja w przedszkolu, czyli co możemy zrobić, aby ułatwić naszym dzieciom pierwsze dni w placówce.

Szanowni rodzice jako specjalista wiem, iż pierwsze dni waszej pociechy w przedszkolu są równie ciężkie i stresujące dla Państwa. Łzy, trudność przy rozstaniu, obawa jak dziecko poradzi sobie w nowych warunkach niejednokrotnie spędzają sen z powiek. Poniżej przedstawiam kilka cennych wskazówek, które mogą ułatwić Państwu i Państwa pociechom ten proces.

1. Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu. Zamiast tego zostaw go na godzinkę, dwie, a następnie zabierz je do domu. Sukcesywne wydłużanie czasu pobytu w placówce to klucz do sukcesu.
2. Dotrzymuj słowa i zabieraj dziecko o czasie, buduje to poczucie bezpieczeństwa i zapewnia psychiczny spokój.
3. Staraj się nie okazywać przy dziecku swoich nieprzyjemnych emocji związanych z pobytem w placówce.
4. Przed pójściem do przedszkola opowiedz dziecku, jak wygląda pobyt w tym miejscu i czego może się ono spodziewać.
5. Nie obiecuj nagród rzeczowych w zamian za chodzenie do przedszkola.
6. Dużo przytulaj i okazuj wsparcie, jednakże nie przedłużaj rozstania dłużej, iż jest to konieczne.
7. Zaznaczaj dziecku, iż jesteś z niego dumny.